حسرتی به نام مبارزه برای پرچم ایران
میلاد بیگی این روزها که در اوج پختگی و تجربه قرار داد از حسرت‌هایی صحبت می‌کند که شاید بسیاری از جوانان و ملی‌پوشان رشته های ورزشی کشورمان به واسطه حضور در تیم ملی آنها را درک نمی کنند.
به گزارش سایت هواداران تکواندو، میلاد بیگی ملی‌پوش تیم ملی تکواندو آذربایجان در ماه‌های اخیر در ایران حضور دارد و تمرینات خود را در کشورمان به صورت انفرادی پیگیری می‌کند.
بیگی در روزها و هفته‌های گذشته و بعد از سال‌ها سکوت در گفتگوهای مختلف با رسانه‌ها در خصوص مسائلی همچون مبارزه در لیگ برتر تکواندو، ناراحتی از رضا مهماندوست، مبالغ پایین قراردادهای بازیکنان در لیگ برتر تکواندو ایران و همچنین آروز‌ها و حسرت‌های خود برای مبارزه در تیم ملی تکواندو کشورمان صحبت کرد.
بیگی در حالی این صحبت‌ها را مطرح کرده است که در سال 94 و بعد از عدم حضور در تیم ملی، با یک تصمیم احساسی تغییر تابعیت داد و برای تیم ملی تکواندو آذربایجان به میدان رفت. زمانی که تیم ملی تکواندو کشورمان در وزن بیگی از حضور بازیکنان همچون مهدی خدابخشی و مسعود حجی‌زواره دو قهرمان جهان تکواندو دنیا برخوردار بود و طبیعتا با توجه به حضور این نفرات در رنکینگ المپیک، شانسی کمتری برای حضور بیگی در تیم ملی فراهم بود.
تصمیمی که برای بیگی فرصت جدیدی را فراهم کرد و باعث شد این تکواندوکار توانمند موفق به کسب دو مدال طلا در مسابقات جهانی، یک مدال طلا و یک مدال برنز در مسابقات قهرمانی اروپا، یک مدال طلا در بازی های اروپایی، یک مدال طلا در بازی های کشورهای اسلامی، دو مدال برنز در مسابقات گرنداسلم، دو مدال طلا و یک مدال نقره و یک مدال برنز در مسابقات گرندپری و از همه مهمتر مدال برنز المپیک ریو شود.
دستاوردی که آروزی بسیار از تکواندوکاران دنیا است، اما برای میلاد بیگی با وجود کسب تمامی این افتخارات و دستاوردهای مالی همچنان حسرت بزرگی وجود دارد که با هیچ کدام از این مدال‌ها قابل مقایسه نیست؛ حسرتی به نام مبارزه زیر پرچم زادگاه و آب و خاک خود و تیم ملی تکواندو جمهوری اسلامی ایران.
اتفاقی که با اندک صبر و صبوری میلاد بیگی قابل رخ دادن بود، اما تصمیمات احساسی در اوج جوانی و شاید وسوسه‌های شیرین که در ابتدای جوانی باعث گرفتن تصمیمات عجیب و دور از انتظار از یک جوان می‌شود مانع از براورده شدن آنها با پرچم کشورمان برای میلاد بیگی شد تا او هیچگاه مزه واقعی این مدال‌های ارزشمند را به خوبی احساس نکند.
میلاد بیگی این روزها که در اوج پختگی و تجربه قرار داد از حسرت‌هایی صحبت می‌کند که شاید بسیاری از جوانان و ملی‌پوشان رشته های ورزشی کشورمان به واسطه حضور در تیم ملی آنها را درک نمی کنند و به خوبی متوجه نیستند به عنوان یک سرباز، هیچ افتخاری بالاتر از مبارزه زیر پرچم و برای مردم کشورشان وجود ندارد.
فرصتی که در کشورمان نصیب معدود نخبه‌های رشته‌های ورزشی مختلف شده است و برخی به خوبی قدر آن را دانسته و با تمام وجود تلاش کردند برای مردم و کشورشان افتخارآفرین باشند و برخی دیگر نیز تنها به چشم یک فرصت برای حضور در مسابقات و جمع‌آوری رزومه برای مهاجرت به آن نگاه می‌کنند.
مسئولان ورزش کشورمان نیز باید از ورزشکاران ملی و پرافتخار کشورمان متناسب با دستاوردهای قهرمانان از آنها تقدیر و شرایط زندگی مناسب را فراهم کنند، اما ورزشکاران کشورمان نیز نباید از افتخار بزرگی که نصیب انها به عنوان سرباز مردم و کشور شده است غافل شوند.
تاريخ:شنبه 24 آبان 1399 - 15:45
